Lekarze i biolodzy spodziewają się w tym roku (głównie w Niemczech) zwiększonej liczby zakażeń wirusami Hanta. Ma to związek z trwającym okresem reprodukcji nornicy rudej i myszy polnej. Wirus wydalany jest z moczem, kałem i śliną gryzoni. Zakażenie następuje poprzez wdychanie kurzu zawierającego patogen.

Objawy i diagnostyka zakażenia

Drobnoustrój uszkadza głównie nerki, inicjuje również zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (krwotoki). Najpoważniejszym zagrożeniem jakie niesie za sobą infekcja wirusem Hanta jest ostra niewydolność nerek, która może stanowić zagrożenie dla życia człowieka. Aby uniknąć poważnych komplikacji, zakażenie musi zostać zdiagnozowane jak najwcześniej. Diagnostyka opiera się na ocenie objawów klinicznych i badaniach serologicznych. Firma Euroimmun oferuje testy ELISA, immunoblot oraz immunofluorescencji pośredniej do wykrywania specyficznych przeciwciał przeciwko wirusowi Hanta. Aby zapewnić pacjentom rzetelną diagnostykę, należy ocenić równolegle przeciwciała klasy IgM oraz IgG.

Rejony występowania wirusa

W Europie gorączkę krwotoczną obserwuje się na Węgrzech, Słowacji, w krajach bałkańskich i w południowo-wschodnich rejonach Polski. Ze względu na ograniczone możliwości diagnostyczne identyfikacja przypadków zakażeń wirusem Hanta w Polsce należała do rzadkości. W 2004 roku na Podkarpaciu potwierdzono u kilku osób gorączkę krwotoczną z zespołem nerkowym. Kolejne przypadki opisano w latach  2007–2009 w Bieszczadach i Beskidzie Niskim. Wirus ma kilka serotypów, z czego najniebezpieczniejszy jest serotyp Hantaan (głównie Azja – 20% śmiertelności) i Dobrava (Bałkany – śmiertelność 15%). W Polsce u zakażonych osób zidentyfikowano serotyp Dobrava i Puumala, nie odnotowano przypadków śmiertelnych.

Jak uniknąć zakażenia?

Głównym sposobem zapobiegania zakażeniom hantawirusami jest unikanie kontaktu z małymi zwierzętami dzikimi,  zwierzętami domowymi oraz hodowlanymi w małych gospodarstwach wiejskich w rejonach endemicznych. Podczas podróży do krajów południowoeuropejskich należy także unikać spożywania tzw. domowych produktów pochodzenia zwierzęcego, a więc mleka i serów.

Autor: Konstanze Stiba
Tłumaczenie: Katarzyna Buska-Mach